Wielu polskich drobnych przedsiębiorców regularnie świadczy usługi za granicą. Znaczna część z nich spełnia warunki do opodatkowania swoich usług ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych. Dotyczy to w szczególności firm jednoosobowych, w których przedsiębiorca jest specjalistą w określonej dziedzinie, np. spawaczem, monterem konstrukcji stalowych, czy specjalistą budowlanym.
Nierzadko powyżsi fachowcy świadczą swoje usługi w znacznej mierze (lub nawet wyłącznie) poza granicami Polski. Co więcej, zdarza się, że tacy przedsiębiorcy, choć firmę mają zarejestrowaną w Polsce, to więcej czasu spędzają za granicą.
W powyższych sytuacjach może powstać wątpliwość, w jakim kraju opodatkować dochody z tego tytułu. Idąc dalej, powstaje również pytanie, czy można korzystać z przewidzianych w polskim systemie preferencyjnych form opodatkowania, jaką jest m.in ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.
Wszystko zależy od tego w jakim państwie świadczone będą usługi (np. spawalnicze, montażowe, budowlane). W znacznej większości wypadków zastosowanie znajdzie jednak umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania zawarta w oparciu o tzw. „modelową konwencję OECD”. W świetle takich umów, zyski polskiego przedsiębiorstwa z tytułu działalności wykonywanej w innym kraju, są opodatkowane tylko w kraju siedziby tego przedsiębiorstwa, czyli w Polsce.
Co za tym idzie, zastosowanie do takich dochodów znajdują polskie przepisy podatkowe, w tym o formach opodatkowania. Nie ma zatem żadnych przeszkód, aby dochody z zagranicznych usług opodatkować w całości ryczałtem w Polsce, zwykle w stawce 8,5%.
Aby jednak powyższe reguła znalazła zastosowanie, trzeba spełnić dwa warunki:
- przedsiębiorca posiada siedzibę w Polsce,
- przedsiębiorca nie posiada w Państwie, w którym świadczy usługi, zakładu swojej firmy.
W zakresie siedziby wskazać należy, że o tym gdzie jest ona położona nie decyduje jedynie formalna rejestracja w CEIDG, ale szereg kryteriów, wskazujących na faktyczny związek przedsiębiorcy z Polską. Jeżeli jednak przedsiębiorca posiada w Polsce centrum interesów życiowych i całą dokumentację związana z firmą również przechowuje w Polsce, to można uznać, że siedziba firmy położona jest w Polsce. I to nawet jeżeli przedsiębiorca przebywa za granicą ponad 200 dni w roku.
W zakresie drugiego warunku trzeba zwrócić uwagę na to, czy przedsiębiorca nie prowadzi za granicą na tyle stałej i zorganizowanej działalności, że stanowi już ona pewną wyodrębnioną placówkę (np. oddział, filię, biuro, warsztat). W takim wypadku zyski, jakie można przypisać tej placówce, będą opodatkowane w państwie położenia zakładu.
Jak widać, w wielu przypadkach można opodatkować ryczałtem dochody, które w 100% zostały uzyskane za granicą 🙂
0 komentarzy